Damski strój rzeszowski
Ubiór rzeszowski noszony był przez ludność wiejską na niewielskim terenie w okolicach Rzeszowa od połowy XIX w. Zanikł po zakończeniu pierwszej wojny światowej z powodu zaniechania wyrobu sukna, a także silnego wpływu strojów krakowskich, których elementy Rzeszowianie chętnie włączali do swoich ubiorów. Tradycyjny strój Rzeszowianek składał się z lnianej koszuli z misternie haftowanym kołnierzykiem, aksamitnego gorseciku oraz ”katanki”, damskiego kaftana zapinanego na guziczki i zdobionego przy pomocy haftów, tasiemek i koralików. Na spódnice zwane „fartuchami” wkładano suto marszczone, płócienne „zapaski” wyszywane białą nicią. Panienki czesały włosy w warkocze, wplatając w nie kolorowe wstążki i kwiaty, mężatki zaś upinały w kok, na który wkładały haftowany czepek. Uzupełnieniem stroju były stylizowane na męskie, trzewiczki z wysokimi cholewkami oraz sznury prawdziwych korali, stanowiące często wiano panny młodej. Ręcznie wykonana figurka Rzeszowianki, podtrzymująca tradycję rzeszowskich strojów i haftów, należy do autorskiej kolekcji Bombkarni.
Wysokość – ok. 14 cm